„Nikt nas nie traktował wyjątkowo” Mieszkał Pan na Bielanach na Chełmżyńskiej, dziś Płatniczej. Gdyby można było się przenieść w czasie do tamtego okresu, do lat 40-tych i 50-tych, to co Pan widzi? Czy mógłby Pan to opisać? Są to „migawkowe ujęcia”. Pamiętam, że rodzice wnosili węgiel aż na trzecie piętro,

  „Dużym atutem Bielan są jego ludzie” Na co dzień mieszkasz w Londynie. Ale pochodzisz z Bielan. Jakie były wtedy, gdy tutaj mieszkałaś? Piękne i zielone! To co zawsze lubiłam i nadal lubię w Bielanach to bliskie sąsiedztwo lasów, rzeki i duża ilość zieleni, które dają poczucie jakby się było za

"Kiedyś nie mieliśmy zabawek ..." Mieszkasz na Starych Bielanach, w pięknej okolicy... Tak, mieszkam tutaj, na Przybyszewskiego, od 1937 roku. I jestem już jedyna od sprzed wojny… Kiedyś był tu gęsty las, ale dzięki marszałkowi Piłsudskiemu w latach 30-tych powstało osiedle na Bielanach… Wcześniej był to teren, na którym były

„Moim marzeniem jest stać się inspiracją dla ludzi" Jak wyglądało Twoje życie przed 24 lutym 2022? Zrozumiałam, że do tego dnia żyłam najlepiej, jak potrafiłam! Moje życie prze 24 lutym 2022 r. było kolorowe i szczęśliwe. Doceniłam je teraz. Oczywiście były też rozczarowania i smutki, ale mimo wszystko bardzo kochałam

„Mam do Bielan ogromny sentyment” Czym są dla Pani Bielany? Jedynym i ukochanym miejscem do życia. Mam do Bielan ogromny sentyment. Nie umiałabym się stąd wyprowadzić i nic mnie stąd nie ruszy. Na Bielanach mieszkam od urodzenia. Dzieciństwo spędziłam przy Barcickiej i Cegłowskiej. Całe dnie bawiliśmy się na ulicach z

„Bielany były wdzięcznym plenerem do obserwacji życia i otoczenia” Czym są dla Ciebie Bielany? Przygoda z Bielanami zaczęła się, kiedy poszedłem do liceum im. Górskiego, gdy było jeszcze na Nocznickiego. To było wtedy liceum eksperymentalne prowadzone przez panią dyrektor Jolantę Lipszyc. Kontynuacją tego „eksperymentu” jest liceum im. Witkacego, na ul.